Маўчу і змрочна гляджу
На бераг далейшых. сэрцу ўяўляецца,
Што, толькі думка вызвалю, –
Яна зноў заняволіць…
Зноў адкрыецца акно,
І ноч зноў пахне прахалодай…
Мінуўшчыну зноў уваскрашаючы
З яго атрутай і радасцю…
Як гэтых бляклых ліхтароў
Нява падвоіла мерцанье, –
Так стогн мелодыі маёй
Нясе ўдвая Успаміны…
Святыя песні ранейшых гадоў
акордам, шчасце дарившим,
тады ліліся, - і я, паэт,
дыхаў будучыняй, - ня загінулым!..
12 верасня 1899
