Змрок дня нясе смутак.
Бляклых вуліц нарыс сонны,
Город, цьмяна азораны,
Глядзіць у ружовую далеч.
Бачыць з пахмурнага зямлі
Безнадзейны вачэй сталіцы:
Падняў змрок свае зрэнку,
Лунаюць Анёлы удалечыні.
Блізкі палымяны світанак,
Мерцьвяка завітае ў вочы
Раніцу пасля доўгай ночы…
Але бяжыць якое мільганула святло,
І спалоханыя абліччы
Схавалі Ангелы в крылах:
Бачаць - мёртвы і безаблічны
Вырастае ў іх промнях.
24 снежні 1901
