Думкі мае патанаюць у нямогласці.
душна, светла, Нярадасны і весела.
ты, прозвеневшая ў дзіўным багацці,
Душу маю урачыстасцю заслону.
Няма Табе імя, невыказная,
Ты - мая таямніца, да часу прыхаваная,
сонца маё, ва ўрачыстасць надзеленае,
Гушчар блажэнная і атрутная!
Кастрычніка 1902
