На абрад я спяшаўся пахавальны,
Паскараючы таямнічы бег.
Збіў з дарогі не вецер сумны
Закруціў мяне ружовы снег.
Стаіўся я ў ціхай даліне -
Расступілася марознае імгла.
Вось і царква бачная на раўніне -
Залацяцца яе купалы…
Ніколі не стамлюся маліцца,
Ніколі не стамлюся жадаць, –
Толькі б да мілых гадам вярнуцца
І дзіцячы сон ўбачыць!
