Загляжусь Ці я ў ноч на завіруху,
Загор'е і згаснуць не ў магчы.
Што ў вачах Тваіх, чырвоная дзяўчына,
Нашаптала мне сіняя ноч.
Нашаптаў мне казка калматая,
Нагадал заколдованный луг
Пра цябе сноў крылатыя,
пра цябе, неугаданный сябар.
Я завьюсь снеговой павуціннем,
пацалункі, што доўгія сны.
Чую сэрца тваё лебядзінае,
Чую спякотнае сэрца вясны.
Нагадала Вялікая Мядзведзіца,
ды вядзьмарка, марознае дачка,
Што ў вачах тваіх, чырвоная дзяўчына,
На лобе ў тваім, сіняя ноч.
12 лістапада 1902
