Познім вечарам чакала
У кисейного вокны
Аж да самае раніцы.
Нету мілага - сышла.
Нету мілага - адна.
Даль воблачна, яркі, сыру.
заслону акно,
засвяціла агеньчык,
Нахілілася над сталом…
Зазірні яшчэ ў акно!
Зазірні яшчэ разок!
Зазірні адным вокам!
льецца, льецца халадок.
дагарае агеньчык.
«Як ён у вусны цалаваў…
Як нявестай называў…»
рана, холадна, светла.
Вецер б'ецца ў шкло.
Паглядзі адным вокам,
Што там з мая прыгожая сябруком?..
Белы саван - снежны плат.
І па зарплаце - Мэты…
Цяжка праспаць ў труне.
Ногі выцягнуліся ў рад…
працягнуліся рукавы…
Вецер б'ецца ў трубу…
выйдзі, выйдзі з варот…
Лейся, Лейся, ранні святло,
белы саван, распухай…
Приподымешь белы край -
І сумневаў больш няма:
Праваліўся мёртвы рот.
лютага 1908. Рэвель
