Ці ня ты душу ажывіш?
Ці ня ты ёй адкрыеш таямніцы?
Ці ня ты песні акрылены,
Што так неразумныя, так выпадковыя…
Аб, верь! Я жыццё табе аддам,
Калі бессчастному паэту
Адкрыеш дзверы ў новы храм,
Пакажаш шлях з цемры да святла!..
Ці ня ты ў далёкую краіну,
У краіну невядомую цяпер,
Ўвядзеш мяне - я ўдалячынь зірну
І вскрикну: «Бог! канец пустыні!»
22 верасня 1899
