Była - Zarya Vostoka,
Byłem - niezmienna granit.
Ale potężny poznanie Proroka
Spalony w ogniu policzkach.
Jej głęboki smażyć
Ostrzenie serce zmarłego.
Wydawało - potężne ciosy
Zniszczyć kamień do końca.
ale, To zapłonął świt,
I zmartwychwstał do nowej walki
I głowa voznosylsya
Aż chmurach burzowych.
i tam, uciekając ludzkiej niewoli,
wolny, w wiekach dumy -
Wyczułem różową pianę
Jej ukochane brzegi.
marzec 1902
