Пакахай гэтую вечнасць балот:
Ніколі не згасне іх моц.
гэты збажыну, што згарэў, - не памрэ.
Гэты куст - без истления - сухарэбры.
Гэтыя іржавыя купіны і пні
Ведаюць твой адпачывальнік палон.
Нязменна Прадвечным яны, –
Ты перад Вечнасцю поўны здрад.
Адзінокая лёс светлая.
Беспачатковым лёс свята.
Гэта Вечнасць Сама ўважыла
І навекі замкнула вусны.
3 чэрвень 1905
