Вечнасць кінула ў горад
алавяны закат.
Край нябесны распорот,
завулкі гудуць.
Усе бяссілля варажбы
У мяне на плячах.
У вокнах фабрык - адданні
Аб разгульных начах.
Алавяныя даху -
Усім сябе вар'ята прытулак.
У гэты горад гандлю
Нябёсы не сыдуць.
Гэты паветра так гулок,
Так прывабны падман.
ўведзеныя, завулак,
У дымным-шызы туман…
26 чэрвень 1904
