Яшчэ вясна таямнічая млела,
Блукаў празрысты вецер па горах,
І возера глыбокае сінела -
Хрысціцеля нерукатворны храм.
Ты быў спалоханы нашай першай сустрэчай,
А я ўжо малілася за другой,
І вось сёння зноў гарачы вечар, -
Як нізка сонца пачало над гарой ...
Ты не са мной, але гэта не разлука:
Мне кожнае імгненне - ўрачыстая вестку.
Я ведаю, што ў табе такая мука,
Што ты не можаш словы вымавіць.
