Усе снег ды снег, церпіць і кропка.
хутчэй ужо, права б, дождж прайшоў
І горкай Таполевай ныркай
Сяброўкі здобрыў сціплы стол.
Зуброўкі змрок б закапаў,
Кроп суп да б nakrošil,
келіхі, грукатам вокабул,
Латынню залевы аглушыў.
Тупень б рушыў па патыліцы,
Мы ў тую пару б аглухлі, але
б Otkuporili, як бутэльку,
Zaplesneveloe Okno,
І гам уварваўся б: «Лівень спасылак
Да д'ябла, куды Макар цялят
Ня ганивал ... »І сонца алеем
Асфальту б заліло салата.
А наўскач за громам, за чацвёркай
Іллі прарока, ў струменях
Мае цялячыя б захапленні,
Цялячыя пяшчоты твае.
