Снег ды снег. Ўсю хату занесла.
Снег бялее навокал па калена.
так марозна, святло і белы!
толькі чорныя, чорныя сцены…
І дыханне выходзіць з вуснаў
Стылым ў паветры парай.
Вунь дымок выпаўзае з труб;
Вунь у акенцы сядзяць з самаварам;
Стары дзядуля сеў ля стала,
Нахіліўся і дзьме на сподак;
Вунь і бабуля з печы спаўзла,
І вакол дзеткі смяюцца.
прытаіліся хлопцы, глядзяць,
Як гуляе з кацянятамі кошка…
Раптам хлопцы пісклявым кацянят
Пакідалі назад у лукошко…
Прэч ад дома на снежны прастор
На санках яны пакацілі.
Абвяшчаецца крыкамі двор -
Giant ад снежнай слепаты!
Палку ў нос, провертели вочы
І надзелі касматую шапку.
І ці варта ён, дзяцінілася навальніца, –
вось возьме, вось схопіць ў бярэмя!
І рагочуць хлопцы, крычаць,
Волат у іх атрымаўся на славу!
А старая глядзіць на ўнукаў,
Не пярэчыць дзяцінілася нораве.
1–10 лютага 1906
