рассталіся мы; але твой партрэт
Я на грудзях маёй захоўваю:
Як бледны прывід лепшых гадоў,
Ён душу радуе маю.
І новым адданы страсцям,
Я разлюбіць яго не мог:
Так храм пакінуты - усё храм,
Кумір зрынуты - усё бог!
рассталіся мы; але твой партрэт
Я на грудзях маёй захоўваю:
Як бледны прывід лепшых гадоў,
Ён душу радуе маю.
І новым адданы страсцям,
Я разлюбіць яго не мог:
Так храм пакінуты - усё храм,
Кумір зрынуты - усё бог!
