У эпосе яго лепшы квітнеючы Epiù…
E віват… Бэла аль Ciel Салита…
Петрарка *
Маёй прыгажуні-царыцы
Нясу я юныя вершы,
І сэрцы сумныя старонкі,
І дум няясныя рыскі.
Вы - мой Кумір. Вершам і песняй
Хачу Вам толькі перадаць,
Што для мяне Вы усіх прыгожага,
І ў Вас ўся сэрца благадаць.
Як ціхі Анёл да падгалоўя,
Схіліліся Вы да маіх марам,
Але як я да Вас гору любоўю,
Не ў сілах перадаць вершам.
Прабачце мне за гімны гэтыя:
Мне ў іх распавесці наканавана,
Што Вас адну люблю на свеце,
Што Вам адной малюся даўно.
27 лістапада 1898
З-Пецярбург
__________
*У самым цудоўным, самай квітнеючым узросце…
жывая, выдатная ўзышла на неба.
Петрарка (іт.). - Чырвоны.
