Я памятаю ціхі змрок і холад з вышыні.
Там скляпенні змрочныя задуменна чарнелі.
Там ніткі трывалыя спляталіся, як мары,
Тут - думы грэшныя, сплятаючыся, палка.
Там - лесвіцы узбягалі да купалам,
І ладу мігцелі дзіўным святлом.
Недасягальным тады здавалася нам
Аддацца палымнела вотах…
29 чэрвень 1902
