Ціха струменіцца рака серабрыстая
У царстве вячэрнім зялёнай вясны.
Сонца садзіцца за горы лясістыя,
Рог залаты выплывае месяца.
Захад затуманіліся стужкаю ружовай,
Араты вярнуўся ў хатку з палёў,
І за дарогай у часцей бярозавай
Песню кахання зацягнуў салавей.
Слухае ласкава песні глыбокія
З захаду ружовай стужкай зара.
З пяшчотай глядзіць на зоркі далёкія
І усміхаецца небе зямля.
