Андрэю Беламу
так. Я ведаў. І ты патушыў
яркі факел, знемагаючы
У дымнай імгле.
Бездань - цемра, а ў небе - гул.
мілы сябар! зорка іншая
Нам адкрылася на зямлі.
Неразлучна - будзем абодва
Клятву Вечнасці несці.
Позна сустрэнемся ля труны
На срэбным шляху.
Там - сціскаць рукі
Руку далікатную Сцісніце,
Маўкліваму ад мукі
Шыю моцна абдыму.
так. Я чуў вестку пра новы!
Маска жалобнай душы!
У той дзень - знаёмым словам
Зноў сэрца аглушыць!
І тады - у будучай сферы
Небывалага агню -
Светлы меч нам парэжа дзверы
асляпляльнага Дня.
1 лістапада 1903
