Царыца глядзела застаўкі -
Літары з чырвонай пазалоты.
Запальвала чырвоныя лампадкі,
Малілася Багародзіца рахманай.
Працякалі над кнігай глыбінныя
Сінія ночы царыцы.
А да Царэўна з вышкі галубінай
Прыляталі белыя птушкі.
Рассыпала Царэўна збожжа,
І плёскаліся белыя пёры.
Галубы буркавалі пакорліва
У церама - пад ўзорыстага дзвярыма.
Царэўна румяней царыцы -
царыцы, якая шукае сэнсу.
У кнізе на кожнай старонцы
Залатыя ды чырвоныя колькасці.
Адчынілася воблака высока,
І ўпала Галубіная кніга.
А да Царэўна з блакітнага вока
Прыляцела буркуюць птушка.
Царэўне так млява і салодка -
Царэўна-Нявеста, што лампадка.
У царыцы сінія загадкі -
Залатыя ды чырвоныя застаўкі.
пакланіся, царыца, царэўне,
царэўне золотокудрой:
Ад цябе глыбіня старажытнай -
Галубінай лагоднасьці мудрай.
ты моцная, царыца, глыбінныя,
У тваёй кнізе раззолочены старонкі.
А Нявеста адной нявіннасцю
Твае колькасці замаліць, царыца.
14 снежні 1902
