Свабода глядзіць у сінь.
акно адкрыта. паветра рэзкі.
За жоўта-чырвоную лістоту
Сыходзіць месяца адрэзак.
Ён будзе ноччу - светлы серп,
Бліскучы на жніве ночы.
яго закат, яго шкоду
У апошні раз лашчыць вочы.
Як і тады, звініць акно.
Але голас мой, як паветра свежы,
Продвиньте на гэтым тыдні, замоўк даўно
Пад трыснягом у прибережий,
Як бледны месяц у сіні,
Як залаціцца тонкі валасоў…
Як там пампуецца ў лістоце
забыты, бляклы, мёртвы колас…
10 Кастрычніка 1902
