стомлены, я губляў надзеі,
Падыходзіла цёмная туга.
Забялеліся чыстыя адзення,
Задрыжала ціхая рука.
«Ты Ці тут? даліна патанула
У безвыходнай, у беспрасыпным сне…
ты сышла, кранула і ўздыхнула, –
Дзень свабоды заўтра мне?»
«Я сышла, з табой да раніцы буду,
На досвітку твой пакіну сон,
Без следу знікну, усе забуду, –
ты прачнешся, зноў вызвалены ».
1 красавік 1902
