Золотокудрый Анёл дня
У начную фею звернецца,
Але і яна сыдзе, звонячы,
Як мімалётны сон прысніцца.
Мяжа наш - сіняя блакіт
І ўлонне маці зямное.
У іх цішыня - прадвесце бур,
І буры - вястункі спакою.
Пакуль вы не памерлі, - адзін закон
немаўлю, мудраца і панне.
Навошта ж, смяротны, ты зьбянтэжаны
Злачынным сном аб Божым гневе?
лета 1902
