У чужыну па рыкаючым сталі
лячу, апамятаўшыся ледзь,
І, верачы абяцанняў далі,
Паўтараю ўчорашнія словы.
Цяпер я ведаю: дзесьці ў свеце,
За далечай каменных дарог,
на страшным, у апошнім пюрэ
Для нас рыхтуе сустрэчу Бог.
І нам нядоўга любавацца
на гэтыя, тутэйшыя балі:
Прад намі таямніцы аголяцца,
Возблещут новыя светы.
