душа маўчыць. У халодным небе
Усё тыя ж зоркі ёй гараць.
Кругам аб Злаце іль аб хлебе
Народы шумныя крычаць…
Яна маўчыць - і слухае крыкам -
І бачыць далёкія светы,
Але ў адзіноце двухаблічнага
Рыхтуе чудные дары,
Дары сваім багам рыхтуе
І, умащенная, у цішы,
Нястомна слыхам ловіць
Далёкі кліч іншы душы…
Так - белых птушак над акіянам
Неразлученные сэрца
Гучаць заклікам за туманам,
Попятную ім толькі да канца.
3 лютага 1901
