Я паміраў. ты расцвітала.
І раптам, зірнуўшы на смяротны аблічча,
У рысах затухалі угадала,
Што гэтая смерць - бяссільны крык…
Ўпакоры жа познюю трывогу;
І я пад восень дзён маіх,
як ліст, які ўпаў на дарогу,
Змяшаць з прахам астатніх…
27 студзень 1900
