Вецер клікаў і гнаў пагоню,
Чорных масак ня дагнаў…
Былі верныя нашы коні,
Нехта белы дапамагаў…
Замятаў снягамі сані,
Коней іголкамі дражніў,
Будаваў вежы з туману,
Я Круз, і спяваў у тумане,
І са снежнага бурану
Вокам цёмным вартаваў.
І кідаўся вецер хуткі
па быльнягу,
І снапамі імчаліся іскры
По туманам, –
Вецер масак ня дагнаў,
І з вышынь сереброзвездных
Хмару белую сарваў…
І ў адкрытых сініх бяздоннях
Пазначыліся дзве цені,
Якія ляцяць у далі
незнаёмай боку…
Дзіўных нарысы бачанняў
У чорных масках танцавалі -
былі закаханыя.
13 студзень 1907
