Зямное сэрца стыне зноў,
Але сцюжу я сустракаю грудзьмі.
Захоўваю я да людзей на бязлюддзе
непадзеленае каханне.
Але па любоў - спее гнеў,
Расце нянавісць і жаданне
Чытаць у вачах мужоў і паннаў
друк забвенья, іль абрання.
няхай клічуць: забудзься, паэт!
Вярніся ў прыгожыя уюты!
няма! Лепш згінуць у сцюжы лютай!
Выгоды - няма. Спакою - няма.
1911 – 6 лютага 1814
