душа! Калі стомішся верыць?
вясна, вясна! яна томнага,
Як таямніца прачыненых дзвярэй
У кумірні залатога сну…
ледзь, сяброўку пакідаючы,
Сышоў я ў цішыню і цень,
І вось ізноў - кліча іншая,
Іншая выклікае дзень…
Але імглой веснавымі Павіцце
усе, што кіпела тут у грудзях…
Не спявай, ня патрабуй, Маргарыта,
У мой ты сэрца не глядзі…
26 сакавік 1908
