Душа мая ціхая. У нацягнутых струнах
Гучыць адзін парыў, здаровы і выдатны,
І льецца голас мой задуменна і горача,
І гукі згасаюць, тонуць у нябёсах…
Адзін толькі ёсць акорд, Выпешчаная непагаддзю,
Яго ў душы я цьмяна беразе
І з сумам думаю: «Няўжо я не магу
Дзяліцца з Вамі Вашым шчасцем?»
Вы не змучаныя душэўныя навальніцай,
Вам не пазнаць, што ў свеце ёсць няшчасны,
Які жыццё аддасць за мімалётны ўздых,
Якому надакучыла гэтая Бог,
І Вы - адзін толькі Бог у мараў ночы гарачай,
усёмагутны, салодкі, бязмерны і жывой…
19 Кастрычніка 1898
С.-Пецярбург
