Не вянчаў маю галаву жалобны лаўр
У гэтыя гады баляў і смуткаў.
Бяздзейны слых быў выкананы грамамі літаўраў,
Сэрца - музыкай буяных запалу.
Светлай анёльскай хлусьні не ведаў я отрав,
Ня блукаў сярод боскіх чащ.
Сон мой доўжыўся стагоддзя, усе бачання сабраўшы
У свой шырокі, полунощный плашч.
І калі вам мігоча падманлівы святло,
Ведайце - зноў ён совьется ў цемру.
беззакатному дня, легкаверныя, няма.
Я начнога плашча не здыму.
19 студзень 1909
