Ўжо вечар светлай паласою
На хладный рэйках дагараў.
ты, стройная, з тугі касою
Прайшла па чорных плямах шпал.
Твой хуткі позірк агнём надакучлівы
Мяне апёк і асляпіў.
мгновенье… громам аднагучны
Нас чорны цягнік падзяліў…
Калі ж ледзь дрыготкім звонам
праспявалі рэйкі: не забудзься,
І семафор агнём зялёным
Мне паказаў вольны шлях, –
Ужо ты далёка сыходзіла,
Ужо губляла колер трава…
Там пыл ўзвілася, там ноч ўступіла
У свае туманныя правы…
Трывожны свіст і клубы дыму
За паваротам на гары…
дарэмны імгненне, праплыў міма…
Агонь зялёны на світанку.
1 сакавік 1909
