Зачараваны вечар мой доўгі,
І ўслухваюся цурчанне бруі,
Лёг туманаў ўсярэдзіне вузкую белую крывуліну полаг
На зялёныя нівы Твае.
Нярадасны сну я не веру,
Пагрузіўшы маё сэрца ў супакой…
Хутка жыцьцё маё бурна вымералі
Прад невядомай сустрэчай з Табой…
Чыесьці вочы нерухома і доўга
На мяне скрозь дрэвы глядзяць.
усе, што ў сэрцы, дзіцячы нявінны
І не патрабуе гарачых узнагарод.
усе, што ў сэрцы, змежыла вейкі,
але, як толькі я заслышу: «Fly», –
Палячу я з захапленнямі птушкі,
Пакідае пёры у шляху…
11 чэрвень 1903
Bad Naиheim
