У натоўпе, родны па натхненне,
У тумане, напаўнялі залу,
Сярод бляску славы, сярод хвалявання
Я фатальнай хвіліны чакаў…
Але ранейшым холадам магілы
Дыхалі мне Твае вусны,
як раней, гінулі жыцця сілы,
каханне, надзеі і мары.
І мне хацелася бляскам славы
Запаліць любоў ў Табе на імгненне,
Як гэты старац велічны
Сябе кумірам тут узвёў!..
