Усё сучаснасць нікчэмна,
шэра, як гэты шэры дзень,
І сэрцу рвацца немагчыма
Схапіць мітуслівую цень.
А цені будучага гора
Блукаюць ўкруг мяне, виясь,
І жыццё вакол кіпіць, як мора,
Зь берагоў сваіх імкнучыся.
Усё сучаснасць нікчэмна,
Абяцае мне Зло будучы дзень,
І я імкнуся, калі магчыма,
Лавіць успамінаў цень.
Успаміны жыцця ранейшай,
Дзе ўся душа мая квітнела,
Дзе ўсе немее, безнадзейней
Паўстае будучы прывід Зла!
26 студзень 1899
С.-Пецярбург
