усе бясконцасці, усе крыштальныя
Перада мной сінела далеч.
Я заўважыў за нівай далёкай
Маю восеньскую смутак.
але, як тады яна лунала,
У маёй душы нараджаючы сны,
Так цяпер мірна адпачывала
Паблізу ад мілай боку.
І я марыў, ўжо вольны
Былой сумнай мітусні,
У іншай душы, з moeyu звязанасці,
Упакорыць сумныя мары.
21 жнівень 1901
