Аб, нарэшце! былой трывозе
Аддацца думкай і душой!
Ўздыхаць у мілай на парозе
І слухаць песню за сцяной…
Але ў гэтай песні адзінокай,
Што звонка плача за сцяной,
адзін пакутлівы, глыбокі
Нудны прывід маладой…
Аб, хто жахлівае паверыць
І хто пачуе стогн жывы,
Калі душа слухае, верыць, –
А песня сціхла за сцяной!..
9 лістапада 1899
