вясёлыя гады,
шчаслівыя дні,
Як вясновыя воды,
памчаліся яны!..
Што было год таму? усё тое ж:
Усё тая ж змярцвеласць душы;
Але тая душа была маладзей, –
Я плакаць мог у цішыні ночы.
Цяпер адкрыўся свет трывогі,
І розум цвярозых на жыццё зірнуў,
Адкрыліся новыя дарогі,
Але я па старой павярнуў…
Яна адна - мой шлях звыклы,
быць можа, цяжкі і хворы,
Але я пайду ступнёй звычайнай,
А там - і адпачынак, і даць яму адпачыць.
3 студзень 1900
