усе, што ў моры пасьвіць хвалю,
Ўскалыхне яе ў бурныя дні.
Я і цяпер спім і засну -
Да заходу мяне не ваб…
Аб, я ведаю, што сонца падзе
За вяршыню прыбярэжнай скалы!
Усё ў адзіную таямніцу зліецца
Цішыня навакольнага мглы!
Калі ведалі я твае імёны, –
Для мяне яны ў ноч адышлі…
Я з табой, залатая жонка,
Адзетая ў змрок зямлі.
