Мая душа ў роспачы страху
На варце смерці зачакалася,
Як маладая Андромаха
У сумны пеплум апранулася.
нажаль, ня ўстане Гектар новы,
Забіты Ахіла каля сцяны,
І даўгавечныя кайданы
Жонцы сумнай наканавана.
Вось ён вядзе яе з лаянцы -
усескрышальнай Ахіл,
і далёка, ў палаючай табары,
Баталіі заціхае запал.
15 жнівень 1902
