Днём за нашай сцяной маўчалі, –
Хтосьці злы вымяраў сваю сумленне.
І да вечара мы пачулі,
Як раскрылася дзіўная аповесць.
Учора яшчэ былі абдымкі,
Яшчэ там улыбалось і спявала.
па крыку, па шоргату сукенкі
Мы даведаліся здзяйсненняў справу.
Там у кнізе адкрылася старонка,
І яе прапусціць не смелі…
А раніцай даведалася сталіца
то, пра што казалі тыдзень…
І ўсё гэта - тут, за сьцяною,
Дзе мы так прывыклі да спакою!
Які ж нам-то цаною
Дасталася шчасце з табою!
29 студзень 1903
