Спусьціся ў падземныя цясніны,
Зямныя токі пабудзі,
Спасай, ратуй тваё весялосьць,
Ратуй дзіця на грудзях!
ужо позна. На пяску лагчыны
ляжыць, забітая горам, маці…
Халодны вецер будзе ў спіну
табе, Беглы, хвастаць!
Але ты бяжы! ратуй дзіця,
Прыціснуўшы да сябе, ахінуўшы ў плашч!
І раўнамерным бегам - звонка
будзі, быць, горны храсток!
Паспееш дабегчы да тэрміну,
Пакінуўшы гаротную маці,
І на скале, ад усіх далёкай,
Яму - дзіцяці - імя даць!
21 лістапада 1903
