Ты была каля акна,
І чысты і пяшчотны,
Ты панавала над шумным натоўпам.
Я стаяў забыты
І натоўпам схаваны
У глыбокай пашаны любові прад табой.
Мне здавалася тады,
Што зараз і заўсёды
Ты без думкі глядзела наперад.
А ўнізе каля акна,
Як марская хваля,
Прад табой калыхаўся народ.
пакланення ганарлівая,
Ты здавалася заўсёды
Адзінокай і ўладнай марай.
І ніхто ня чуў,
Як твой голас гучаў, –
Ты ў Малчанаў валодала натоўпам.
Я стаяў забыты
І натоўпам схаваны,
Ты без думкі глядзела наперад,
І чысты, і далікатней;
А ўнізе, каля акна,
Ўкруг мяне хваляваўся народ.
12 Кастрычніка 1900
