1
У розуме сваім я стварыў іншы свет
І вобразаў іншых існаванне;
Я ланцугом іх звязаў паміж сабой,
Я даў ім выгляд, але не даў ім названья;
Раптам зімовых бураў пачуўся грозны выццё, –
І разбуралася няправільнае стварэнне!
2
Так перад святкуецца натоўпам
І з балалайка народнай
Сядзіць у цені спявак просты,
І бескарыслівы, і свабодны!..
3
Ён гучны гук раптоўна раздае,
У гонар панны, мілай сэрцу і выдатнай, –
І гук раптоўна струны абарве,
І чуецца пачатак песні! - але дарэмна! –
Ніхто канца яе ня допоет!..
