Аб. М. Салаўёвай
Ноччу зацянёным і дзікай -
Сын бяздоннай глыбіні -
Блукае прывід бледноликий
На палях маёй краіны,
І поля ў імгле вялікай
чужыя, хладный і цёмныя.
толькі часам, zaslыshav Бог,
Дачка блажэннай боку
З роднага харомаў
Гоніць прывідныя сны,
І ў палях мільгае шмат
Чыстых нявінніц вясны.
23 красавік 1901
