Калі я адзінокі і пагружаны ў маўчанне,
Калі чужая гаворка даўно мне не чутная,
Я адчуваю ў грудзях нямое Трапятанне,
І блізкім мінулым поўніцца яна.
Калі я адзінокі, і галасы чужыя
ці не чутны, не патрэбныя, і чужыя, і цёмныя,
Я адчуваю ў сабе паклікання былыя,
І мінулага выгібы мне бачныя.
Ня трэба мне будучых, сапраўдных -
Усіх пахабных сіл, патрачаных ў "барацьбе".
Я поўн запаветаў дзён маіх душаць,
падобных мінулым, можа быць, лёсе.
3-4 студзень 1901
