Ляжаць халодныя туманы,
Гараць барвовыя вогнішчы.
Душа марознае Святланы
У марах таямнічай гульні.
Рыпнуць снег - сэрца будуць займацца -
Зноў ціхая месяц.
За варотамі смяюцца,
Далей - вуліца цямна.
дай, зірну на свята смеху,
ўніз сыду, пакрыўшы твар!
Стужкі чырвоныя - перашкода,
Мілы зірне на ганак…
Але туман не зварухнецца,
Чакаю паўночнай пары.
Хтосьці шэпча і смяецца,
І гараць, гараць вогнішчы…
рыпнуць снег, - у марознай далі
ціхі, крадзецца святло.
Чыесьці санкі прабеглі…
"Ваша імя?»Смех у адказ…
Вось падняўся віхор снежны,
Пабялеў ўсе ганак…
І смяецца, і пяшчотны
Закрывае мне твар…
Ляжаць халодныя туманы,
змучаны, крадзецца месяц.
Душа задуменнай Святланы
Марай цудоўнай збянтэжана…
31 снежні 1901
