Мы укленчылі ў запавету,
Маўчаннем храма збянтэжаныя.
У промнях чароўнага святла
Ўсмешка ўспомнілася Жонкі.
Аднадушныя і маўклівыя,
У адных промнях, у адных сценах,
Напаткалі сонечныя хвалі
Уверсе - на цёмных купалах.
І з гэтай старой пазалоты,
З гэтай страшнай глыбіні
На свята мой спусціўся Хтосьці
З усмешкай ласкавай Жонкі.
18 студзень 1902. Ісакіеўскі Сабор
