Не зразумеюць бесскорбные людзі
гэтых масак, смех у акне.
Шукаю на раздарожжы бязлюддзе.
Забавак - не трэба мне!
Аб, дзіўна салодкі napevы…
Яны здаюцца так ясныя!
А тут ужо бледныя панны
Угатаванае шлях вясны.
яны ведаюць, што мне невядома,
Але спявае зараз толькі адна…
Я за ёю - падпаленым следам -
Усю ноч, ўсю ноч - каля акна!
10 лютага 1902
