Змучаны бурай натхнення,
Увесь няміласці зямным агнём,
З халоднай смагай адкуплення
Стукаўся я ў Гасподні Дом.
Язычнік стаў хрысціянінам
І, ўвесь паранены, спяшаўся
Зрынуць ніцма перад Адзіным
Рэшту оскудевших сіл.
Стукаюся перад дзьвярыма ідэалу,
адказу няма… а там, удалечыні,
вабіць, мільгае покрыва
Ледзь пакінутай зямлі…
Гасподзь не пачуў маёй малітве,
Але адчуваю - сілы гарачых дзён
Дыхнуў параненаму ў бітве,
Зноў разьліліся ў душы маёй.
Мне незразумела шчасце раю,
будучы змрок, магільны свет…
назад! язычніца млад
Кліча на дружалюбны баль!
3 лістапада 1900
