Якая дзівосная карціна
ваш, аб, поўнач мой, ваш!
Заўсёды бясплодная раўніна,
пустая, як мара мая!
Тут дух мой, злосны і ўпарты,
Трывожыць смехам цішыню;
І, адгукаючыся, крумкач чорны
Пампуе мёртвую сасну;
Унізе клокочут вадаспады,
Радуйцеся граніт і карані дрэва;
І на камянях спяваюць Наяда
Бясполы гімн безмужних паннаў;
І ў гэтым гуле вод халодных,
У абрыдлай крыку варання,
Пад рыбіным позіркам паннаў бясплённых
Ціхенька тлее жыццё мая!
марш 1909
